Farklı Yaklaşımlar – Ortak Çıkarımlar: Paradigmalar Ve İntegral Model Işığında Beyin Temelli Ve Oluşturmacı Öğrenme

Abstract

Eğitim alanındaki öncü yaklaşımlardan olan beyin temelli öğrenme ve oluşturmacılık, öğretme ve öğrenmeye yönelik yenilikçi bakış açıları sunmaktadır. Beyin temelli öğrenme, beyin
araştırmalarından yola çıkarak beynin yapısı ve çalışmasının öğrenme ile olan ilişkisini konu alır. Oluşturmacı öğrenme, yorumlamacı epistemoloji çerçevesinde öğrenmeyi öznel gerçeklik temelinde
ele alır ve sıklıkla sınıf ortamlarında yürütülen nitel araştırmalar ışığında anlamlandırılır. Eğitim yazınında farklı iki alan olarak yer alan bu iki yaklaşım yakından incelendiğinde temelde benzer
ilkelere sahip oldukları görülür. Bu çalışmada iki yaklaşım ayrı ayrı ve karşılaştırmalı olarak kuramsal temelde irdelenerek, her ikisinin öğretim çıkarımlarında paralellikler gösterdiği ve ortak esaslar
etrafında örtüştüğü sonucuna varılmıştır. Bu ortak esaslar, anlamlı öğrenme, öğrenmede bireysel farklılıklar, öğrenmede çoklu temsiller, öğrenmede bireysel ve çevresel faktörler ve öğrenmede
duyuşsal öğeler olarak ifade edilmiştir. Bu örtüşme üç açıdan önemlidir: 1. Beyin temelli öğrenme yaklaşımı beyin araştırmalarını eğitimle ilişkilendirdiğinden, sınıf içi oluşturmacı uygulamaları bir
neden-sonuç ilişkisi çerçevesinde açıklamak mümkündür, 2. İki yaklaşımın ilkelerinde örtüşmesi paradigmalararası triangulasyon anlamına gelir, 3. Ken Wilber’in İntegral Modeli’ne göre, iki
yaklaşım öğrenme kavramını farklı boyutlarda (kadranlarda), fakat birlikte ele aldığından yenilikçi eğitim uygulamaları ve yeni öğretim programlarına daha güçlü bir kuramsal destek sağlamış olur.